Hé meisje van 14

Ik hoorde dat je met Anorexia in het ziekenhuis ligt, al 6 weken. Dat je gestopt bent met eten omdat je gepest wordt op school. Dit raakte mij en daarom stuur ik je deze brief. Ik wil je vertellen wat ik afgelopen tijd ontdekte in mijn werk als psycholoog en vanuit mijn christen zijn.

Mensen hebben een ziel, daarmee bedoel ik de persoon die je ten diepste echt bent. En weet je, geen enkel mens kan de ziel van een ander afpakken, te niet doen. Je ziel kan beschadigd raken, kan deuken en krassen oplopen. Maar jij blijft jij en dat verandert niet. Dat verandert nooit.

Mensen kunnen voelen, doen en denken. Die drie kunnen vooral beïnvloed worden door anderen. Toen ik hoorde van jouw situatie, veranderde mijn gevoel. Ik kan niet tegen ongelijkwaardigheid en dat is precies wat pesten is: het is ongelijkwaardig. En dus raakt het mij: ik ben voorstander van gelijkwaardigheid. Het veranderde mijn gevoel , niet wie ik ben. Terwijl ik deze brief type, denk ik na. Die gedachten heb ik, die ben ik niet. Ik ben ook niet mijn handelen, dat is wat ik doe. Wie ik ben, ligt dieper verborgen. Als je door mijn voelen, doen en denken heen prikt, dan zie je wie ik werkelijk ben.

En zo kan ik zien wie jij bent: een mooi mens die er mag zijn, zoals je bent. Jij hebt een plekje op deze wereld en zonder jou was deze wereld niet vol genoeg.

Maar hoe zit het dan met dat pesten, dat gepest zijn?
Pesten en gepest worden zijn twee kanten van dezelfde medaille: het zijn mensen die niet lekker in hun eigen vel zitten. De pester maakt zich groter, de gepeste maakt zich kleiner. Herken je dit? Mensen die lekker in hun vel zitten en tevreden zijn met hun situatie, pesten niet en worden niet gepest. Die plagen op z’n hoogst.

Ik ga er vanuit dat mensen verantwoordelijk zijn voor zichzelf en altijd een keuze hebben. Pesters zijn ten allen tijde verantwoordelijk voor hun eigen gedrag. En wat mij betreft moet pesten aangepakt worden. 

Hoe kan dan een pester invloed hebben op een gepeste? Stel je eens voor: een mooie, gladde wand. Als ik een handdoek tegen die wand gooi, dan valt hij op de grond. Logisch toch? Als er in die wand haken zitten, dan kan het zijn dat de handdoek blijft hangen. 

In ons als mensen zitten haken en aan die haken kunnen opmerkingen en uitstralingen van anderen blijven hangen. De opmerking of uitstraling is en blijft de verantwoordelijkheid van die ander. Maar wie is er verantwoordelijk voor die haken? Dat ben je zelf, als drager van die haken.

Die haken zijn te verdelen in twee soorten: positief en negatief. Een voorbeeld van een positieve haak is ‘gelijkwaardigheid’, zoals ik hierboven beschreef. ‘Harmonie’ is er zo een, ‘vrijheid’, ‘gerechtigheid’, ‘rechtvaardigheid’. Als er iets gebeurt wat hier tegen in gaat, dan trilt het in mij. Of in jou.

De negatieve haken zijn: onzekerheid, kwetsbaarheid, negatief zelfbeeld, trauma, grenzeloosheid,   ijdelheid, ongezonde trots, negatief gevoel over jezelf en vul maar aan.

Dus dat pestgedrag van de ander, raakt jou omdat je haken in je hebt, waaraan dat gedrag blijft hangen. Dit maakt je niet verantwoordelijk voor het pesten. De school die het pesten niet aanpakt, moet zich schamen. Wat belangrijk is, dat je weet welke haken je in je hebt, zowel negatief als positief. Als je het weet, dan kan je kijken of je de haken uit je systeem kunt halen of dat je er een ducktape overheen plakt, waardoor dingen er gemakkelijker van afglijden.

Dat pesten heeft impact omdat jij blijkbaar gelooft wat ze zeggen en doen. Dat maakt het zo lastig en zwaar. En dat zorgt uiteindelijk voor een ziekenhuisopname in jouw geval.

Wat zij zeggen over jou is niet de waarheid over jou. Jij bent jij en jouw zielsniveau bepaalt wie jij bent. Jij mag er zijn, jij bent gewenst door je ouders. Zij willen niets liever dan dat jij gezond bent. En heel diep binnen in jou leeft een deel van jou die helemaal geen zin heeft in gezeur, die wil LEVEN.

Lieve jij, laat anderen niet jouw waarde bepalen. Die waarde zit in jou en die mag je koesteren. Zeker weten.

Hartelijke groet, Frank