We hebben het allemaal wel eens: je wilde nog iets zeggen, het ging niet, kon niet, je durfde niet. Ik bied je een uitlaatklep: de pagina ‘wat ik nog zeggen wilde’.
Hier het eerste verhaal, van Gitta:
Beste collega’s,
Nog steeds als ik terugdenk, voel ik mijn onmacht. Waar kwam dat vandaan? Een klacht over mij van het hele team. Niet mijn team, maar toch. Een héél team: jullie hebben geklaagd en ik had geen idee waar het over ging. Mijn leidinggevende wilde met mij een functioneringsgesprek afspreken en dan praten over de klacht. Ze kon mij vooraf niet informeren over de inhoud van de klacht. Dat komt binnen.
In het functioneringsgesprek ging het over mijn werk en hoe ik communiceer. De inhoud van de klacht kreeg ik niet te horen. Er zou een brief van jullie zijn. Ik kreeg geen inzage. Zolang mijn leidinggevende de klacht aan het uitzoeken was werd ik niet geïnformeerd over de inhoud. Ondertussen mocht ik een coaching-traject gaan doen om mijn communicatieve vaardigheden te verbeteren. Dat was de conclusie. Ik deed iets fout en ik moest dat oplossen. Maar wat was dat dan?
Iets was gaande en ik kreeg de zwarte piet. Als ze mij op mijn plaats kregen, dan was het opgelost. Zo voelde dat en het voelde heel vervreemdend om onderdeel te zijn van iets zonder te weten waar het om gaat of wat mijn aandeel daarin is. Wat kon ik doen?
Ik ben mijn werk blijven doen, de coaching gaan doen en wachtte rustig af tot mijn leidinggevende kwam met de resultaten van het onderzoek naar de klacht van jullie, het andere team. Ondertussen gewoon blijven glimlachen naar jullie, behulpzaam zijn en collegiaal zijn. Dat was wat ik kon doen. Ik wist namelijk niet waar het over ging. Na drie maanden maar eens om een gesprek gevraagd. Eigenlijk een gesprek geëist met jullie en de leidinggevenden. Dat kwam er en toen bleek dat niemand van jullie problemen met mij had. Er was dus niets!
Als ik anderen over deze ervaring vertel krijg ik de reactie: Wat ben jij een sterke vrouw. Echter ik blijf zitten met het gevoel van onmacht en verdriet over wat mij is overkomen.
