Onderwerping
Onderwerping is een overlevingsmechanisme en betekent dat je meteen iets van de ander aanneemt en dat voor waar houdt. Alsof er geen grens is tussen jou en die ander, alsof die ander niet een ander is maar jou. Samen met vermijding en overcompensatie kan onderwerping je leven behoorlijk beïnvloeden en feitelijk zelfs verpesten. Therapie bij ISIMOO is erop gericht deze overlevingspatronen om zeep te helpen. Om verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen en de verantwoordelijkheid voor die ander bij die ander te laten, om te leven vanuit het besef dat je altijd een keuze hebt en dat die ander dat ook heeft.
‘Hé sukkel’ – ‘Wat nou, kom hier joh.’
‘Je hebt me gekwetst’ – ‘Dat is niet waar.’
‘Daar ben jij niet geschikt voor, dat is voor verpleegkundigen’ – je druipt af met je staart tussen de benen, vol boosheid in je buikstreek omdat jij ‘maar’ verzorgende bent.
Drie voorbeelden van onderwerping, herkenbaar?
Hoe bereik je dan een grens tussen jou en de ander, gepaste afstand i.p.v. als een bok op de haverkist te springen?
Door het toepassen van vier pijlers van communicatie: gelijkwaardigheid & wederkerigheid, afstemming & verbinding. Hierover lees je meer op https://isimoo.com/kloppende-communicatie-volgens-isimoo/
Een methode die je hierbij toe kunt passen noem ik ‘metataal’. Door metataal toe te passen ga je als het ware als een vogel boven het gesprek hangen en ga je in op het proces in plaats van op de inhoud. Dat ziet er ongeveer zo uit:
‘Hé sukkel’ – ‘Hm, interessante stellingname, vertel eens, zegt dit iets over jou of over mij?’
‘Je hebt me gekwetst’ – ‘Ik hoor wat je zegt, vertel eens, waar denk je aan?’
‘Daar ben jij niet geschikt voor, dat is voor verpleegkundigen’ – ‘oké, is dit een feit of mening? En klopt het wat je zegt?’
Voel je het verschil? In plaats van meteen aan te nemen wat de ander zegt, leg je het eerst voor je neer en kijkt er met meer afstand naar.
In mijn praktijk staat een tafeltje tussen mij en de cliënt, ik stel dan voor om de woorden eerst op de tafel te leggen, te bedenken of het klopt en dan pas aan te pakken of te laten liggen, omdat jij er niets mee kunt.
Stel je eens twee cliënten voor: twee partners, een ouder met een kind, twee jongeren. Een conflict zorgt voor verwijdering en een ijzige sfeer. Om de dynamiek te proeven laat ik ze vaak eerst communiceren zoals ze gewend zijn. Dat hoeft vaak maar een paar minuten te zijn, dan zijn de visitekaartjes wel afgegeven. Dan introduceer ik de tafel als scheiding tussen de -min of meer- geliefden. Ik licht de vier pijlers toe en de metacommunicatiemethode. Ik laat de een iets zeggen en verbied de ander te reageren. Als de een uitgesproken is, vraag ik de ander om zijn of haar reactie te geven op wat er op tafel ligt en de eigen visie op het onderwerp. Soms praten we door over de verschillende kanten, de andere keer laten we beide verhalen naast elkaar liggen en in het derde geval gaan ze op zoek naar de gedeelde feiten onder het verhaal. Net wat nodig is, dat doen we.
Vaak lukt het om de ijzige sfeer te ontdooien en de temperatuur op een aangenamer niveau te krijgen. Soms ook niet, maar ja, als mensen echt niet willen veranderen, dan moeten ze niet bij mij in therapie komen.
Ik zou zeggen: voor je in therapie gaat, pas deze blog maar eens toe en kijk wat er bij jou thuis en in jouw vriendschappen en relaties verandert. Lekker hè?
©Frank Odding, www.isimoo.com, 06 22 45 47 21
Geef een reactie