Schuldgevoel en spijt

Schuldgevoel is een groot zwart, harig beest dat op een hoek van de bank in je kamer zit en voorkomt dat jij het uit gaat laten. Het vangt je aandacht en zodra jij verder wilt met je leven, begint het te kwijlen, blaffen, grommen tot je het weer aandacht geeft.

Op enig moment keek jij naar het harige beest en ondertussen stond je te mijmeren. Op dat moment was Hairy stil en jij maakte de koppeling tussen jouw mijmeren en zijn stilte. Mijmeren werd denken, malen, piekeren. Piekeren leidt tot slapeloze nachten en ook daar word je niet vrolijker van. 

Soms ga je de deur uit en denk je, hoop je van Hairy af te zijn, maar oh zucht… Hairy kan verschillende gedaanten aannemen en een daarvan is een klein duveltje dat op je schouder zit, vermomd als een harige fluffy.

Hairy zorgt ervoor dat het lastig is om iets te ondernemen en uiteindelijk zit je zelf op het hoekje van de bank te kniezen, zielig en verdrietig te zijn.

Dat is waar schuldgevoel toe kan leiden. Een vraag die ik belangrijk vind is:

‘wat is schuldgevoel ten diepste eigenlijk?’ 

Mijn antwoord is: schuldgevoel is een poging het verleden te veranderen. 

Kan jij dat? En is een sloot vol schuldgevoel voldoende om het verleden te veranderen? Of een meer? De Noordzee, de Atlantische Oceaan of de Grote Oceaan? Iemand verwoordde het eens als volgt: ‘Zelfs God kan het verleden niet veranderen’. Dan kunnen wij mensen wel helemaal stoppen.  

Internetantwoorden

Wat kunnen we met schuldgevoel en spijt? Op internet kom ik tegen:

• aanvaard dat het verleden het verleden is en geef het liefde
• rouwen om de fouten die je hebt gemaakt en jezelf vergeven
• Stop ermee.

Op nl.wikihow.com staat een 5 stappenplan en zo geeft internet vele tips en adviezen.

Wat je aandacht geeft…

Er is echter één probleem: wat je aandacht geeft groeit, dus elke keer dat je aan het schuldgevoel denkt, erover praat of zegt dat je eraf wil, groeit het. En dat is nu net wat je niet wilt, niet kunt gebruiken en waar je dus vanaf wilt.

Mijn antwoord

Daarom geef ik je een suggestie hoe je eraf komt: keer het woord dat we niet willen gebruiken 180 graden om en vraag je af wat je dan krijgt. Volgens mij kom je dan uit bij verantwoordelijkheid nemen in het hier en nu. In het woord verantwoordelijkheid zit ‘antwoord’. En dat veronderstelt dat er een vraag is gesteld. Welke vraag dan? 

De vraag is: ‘Waartoe zijt gij op aarde?’ Oftewel: wat mot je hier op deze aardkloot?

Ben je hier toevallig terechtgekomen en is je leven een aaneenschakeling van toevalligheden en incidenten? Of vallen de dingen jou toe vanaf ‘iets hogers’; een God, een geloof, een grote allesomvattende energie? Heeft jouw leven zin of geef je er zin aan? Of leef je de wensen, behoeften en verwachtingen van de ander omdat je niet weet wat je zelf wenst, behoeft, verwacht?

Een stap verder zijn we bij de vraag: wie ben ik. En het eerste en belangrijkste is: ik ben oké. En daarna kun je je afvragen wat je bent als je van de punt een komma maakt: ik ben oké, als ik …   

Als je onderzocht en ontdekt hebt wie je echt ten diepste bent, accepteer en aanvaard die persoon dan en leef je uit!